การสูบบุหรี่ในประเทศไทย

          ในประเทศไทยมีการใช้ยาสูบตั้งแต่สมัยอยุธยาแล้ว  โดยมีหลักฐานจากจดหมายเหตุของ เมอร์ซิเออร์  เดอลาลูแบร์ (Monsieur  De  La  Loubere)  อัครราชทูตฝรั่งเศสที่เดินทางมาเมืองไทย สมัย สมเด็จพระนารายณ์มหาราช  เมื่อ พ.ศ. 2230  ได้เขียนเล่าเรื่องประเทศสยามว่า  คนไทยชอบใช้ยาสูบอย่างฉุนทั้งผู้ชายและผู้หญิง  โดยได้ยาสูบมาจากเมืองมะนิลา  ในหมู่เกาะฟิลิปปินส์ จากประเทศจีน  และที่ปลูกในประเทศเอง ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว  พระวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าสิงหนาทราชดุรงค์ฤทธิ์  ได้ทรงประดิษฐ์  บุหรี่ก้นป้านขึ้น  เพื่อสูบควันและอมยากับหมากพร้อมกัน  ครั้นถึงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว  มีการผลิตขึ้นโดยบริษัทที่มีชาวอังกฤษเป็นเจ้าของ ได้เปิดดำเนินการเป็นบริษัทแรก ใน พ.ศ. 2460  การผลิตบุหรี่ในระยะแรกจะมวนด้วยมือ 

          ต่อมาในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว  มีการนำเครื่องจักรเข้ามาจากประเทศเยอรมนี และทำการผลิตบุหรี่ออกมาจำหน่ายหลายยี่ห้อ การสูบบุหรี่จึงแพร่หลายมากขึ้น จนกระทั่ง ใน พ.ศ. 2482  รัฐบาลได้จัดตั้งโรงงานยาสูบขึ้น โดยซื้อกิจการมาจากห้างหุ้นส่วนบูรพายาสูบ  จำกัด  (สะพานเหลือง)  ถนนพระราม 4 กรุงเทพฯ  และดำเนินกิจการอุตสาหกรรมยาสูบภายใต้การควบคุมของกรมสรรพสามิต  กระทรวงการคลัง หลังจากนั้น รัฐบาลได้ซื้อกิจการของ บริษัทกวางฮก  บริษัทฮอฟฟัน  และ  บริษัทบริติชอเมนิกันโทแบกโค  เพิ่มขึ้น  แล้วรวมกิจการทั้งหมดเข้าด้วยกัน  และดำเนินการภายใต้ชื่อว่า  โรงงานยาสูบ  กระทรวงการคลัง  มาจนถึงปัจจุบัน